Viðburðarríkur mánuður

Eða samt ekki, það hefur ekki svo mikið áhugavert gerst en "hundalega séð" þá er hann alveg merkilegur fyrir ýmsar sakir. Ekki síst vegna frumraunar okkar Dísar á hundafimibrautinni, en einnig erum við byrjuð að æfa spor (reyndar ekki af krafti eða mjög reglulega, heldur höfum við farið að æfa með danska schafer klúbbnum sem er með æfingar á laugardagsmorgnum sem við Guðríður höfum verið að mæta á). Ég ætlaði alltaf að skrifa færslu eftir hverja æfingu til að hafa yfirsýn yfir hvert spor og sjá hvernig okkur miðaði í þjálfun, en að sjálfsögðu hefur tímaleysið alveg haft sín áhrif þ.a. núna verður hérna í staðinn yfirlit yfir fyrstu 3 skiptin, sem inniheldur allt í allt 6 spor.

Fyrsta æfingin okkar var í skítakulda, við vorum 3 mættar með 3 hunda með okkur. Undirlagið var ekki alveg það sem maður myndi kalla ideal fyrir fyrstu sporaæfingu þar sem jörðin var gaddfreðin og þetta var nánast eins og að spora á malbiki, en við vorum samt að vinna í svo "ungum" sporum (lyktin ekki búin að liggja lengi) að það kom ekki að sök og allir hundarnir stóðu sig merkilega vel. Fyrsta sporið var nammispor, með nammi í sirka 5 hverju skrefi og alveg vel langt. Dís átti aðeins erfitt með að grípa tilganginn strax þegar ég var að benda henni á sporið, bauð mér upp á ýmsar hegðanir því hún hélt að það kæmi nammi í hendina, þ.a. ég stóð bara upp á endanum og þagði og leyfði henni að finna út úr þessu sjálf. Það lá við að maður sæi tannhjólin í heilanum á henni snúast þegar hún fór að átta sig á því að þetta væri nammislóð, og til að toppa allt þá endaði hún á boltanum hennar. Seinna sporið var svipað, nammislóð með nammi í 4-5 hverju skrefi, aðeins lengra í þetta skiptið, og það gekk mun hraðar, hún var alveg búin að fatta það að slóðin hefði einhverja þýðingu (ekki verra að það væri nammi á henni) og svo var mikið leikið þegar hún endaði á boltanum.

Önnur æfingin okkar var í mun betra veðri, sól og blíðu, og akrarnir sem eru svo fjandi þægilegir til að æfa á (hægt að fylgja þráðbeinum röndum í ökrunum þ.a. maður þarf lítið að vera að pæla í því að finna tvo punkta í loftlínu til þess að sjá til þess að maður gangi ekki í sveig). Gallinn við akrana aftur á móti er að ef það er aðeins blautt í veðri þá verður maður drulluskítugur. En hvað um það, þetta skiptið fengum við stóran akur bara fyrir okkur, fyrra sporið var beint spor í meðvindi með smá nammislóð. Þar sem akurinn lá ágætis spotta í burtu var það líklega farið að nálgast að vera 15 mínútna gamalt þegar við svo fórum það, og á þeim tíma voru fjandans fuglarnir á svæðinu búnir að éta nánast alla bitana. Ég hafði lagt út kjúklingaskingu terninga, og já, blessaðir fuglarnir voru svona líka sólgnir í hana að ég var varla byrjuð að leggja sporið þegar þeir voru farnir að éta upp úr sporinu fyrir aftan mig. En það skipti svosem litlu máli þar sem Dís vann sporið virkilega vel, fór m.a.s. yfir nokkra bita sem fuglarnir höfðu gleymt. Seinna sporið var svo aftur beint, svipað langt, aftur í meðvindi, með 6 millihlutum og bolta og engu nammi. Millihlutirnir voru settir þarna til að byrja þá þjálfun þar sem hún skiptir töluverðu máli (hver millihlutur í spori skorar 10% af heildareinkun). Ég átti svosem alveg von á því að þurfa að stoppa hana og sýna henni þá, en hún stoppaði við hvern kubb og þefaði vel af honum þ.a. ég greip tækifærið og hrósaði henni "fyrir að finna þá" og gaf henni nokkra nammibita við hvern kubb (hálfgert "jack pot" fyrir hvern kubb þ.a. það væri svakalega gaman að finna millihluti og planið er að þeir verði umbun í sjálfu sér fyrir hana að finna í spori alveg eins og að finna dótið sitt í endan). Sporið gekk aftur svakalega vel, og við þjálfarinn ræddum saman um plönin með næstu æfingu, þar sem hann er búinn að vera að keyra okkur soldið áfram í erfiðleikastigi, hraðar en ég hefði örugglega sjálf gert.

Þriðja æfingin var svo í dag, við mættum galvaskar í morgun, og fengum annan þjálfara í þetta skiptið. Núna bættum við inn fyrstu beygjunum, og fyrsta skrefið var 150 skref út með nammibita á 50 skrefa fresti, hægri beygja með nammibita eftir 4 skref, en allt í allt 50 skref og svo aftur hægri beygja með nammibita eftir 4-5 skref, en 75 skref í þetta skiptið. Vindáttinn var breytileg, fór úr því að vera blanka logn og svo bara í allar áttir. Það var svipað gamalt og fyrra sporið á æfingunni á undan (var á sama svæði og ég var svipað lengi að sækja Dís í bílinn), en þetta skiptið átti hún töluvert erfiðara með að vinna sig í gegnum sporið. Hún sveiflaðist mikið fram og til baka og fór töluvert útaf nákvæmu sporaslóðinni, ég vildi ekki vera að "trufla" hana með því að beina henni inn á slóðina því ég er ekki með sama nef og hundurinn og get ekki sagt til um það nákvæmlega hvar lyktin liggur, en þjálfari talaði um það eftir sporið að hann vildi að ég hefði haldi henni betur inni í sporinu. Svo er reyndar líka spurning hvort "skortur á nammi" í slóðinni hafi haft einhver áhrif líka en hún var allavegana ekki eins beitt og ákveðin eins og hún hefur verið áður, en það er alveg á hreinu að það var sko kveikt á nefinu á henni. Svo gerði ég alveg grundvallar mistök, þegar við vorum að koma að beygju nr. 2, þá hafði ég ekki merkt hana nógu vel þ.a. ég vissi 100% hvar sporið lægi, og það er vel hægt að segja það að það gerist sko EKKI aftur. Hún fór aðeins yfir fyrstu beygjuna, en fékk samt tíma og leyfi til að vinna aðeins úr því sjálf og fann sporið og hélt áfram, en þegar kom að beygju nr. 2, þessari sem ég var ekki viss um hvar væri, þá vorum við í smá rugli sem var mest af því að ég vissi sjálf ekki hvar hún var þ.a. ég gæti hjálpað henni. Þjálfarinn endaði á því að rölta til baka til að telja skrefin (þessi hafði jú verið 50 skref) til að sjá hvar sporið ætti að liggja, en á meðan þá fann Dís sporið en fékk ekki strax að halda áfram því ég sjálf var ekki viss (hefði átt að treysta henni en það kom ekki að sök). Hún kláraði svo sporið og fann boltann, en hafði verið óviss og út um allt, og þjálfarinn var ekkert sérstaklega hress með okkur.

Ég lagði svo strax annað spor, helmingi styttra (75 skref, vinstri beygja 25 skref, vinstri beygja og 40 skref) og merkti beygjurnar vel og vandlega og hinkraði svo eftir þjálfaranum þar sem hann var að ganga með öðrum. Sporið var því um svipað gamalt og fyrra sporið en í þetta skiptið vann hún alveg stórkostlega vel úr því, fylgdi slóðinni alla leið án þess að fara út af slóðinni, mjög einbeitt og lét mig ekki trufla sig þegar ég var að hrósa henni. Þjálfarinn talaði svo um það eftir á að hann var feginn að hafa séð hana fara seinna sporið því hún hafði verið virkilega góð og unnið mjög vel ("virkelig smukt sporarbejde" sagði hann orðrétt). Það má svosem alveg setja spurningarmerki við það hvort 2 vikur á milli æfinga hafi líka haft einhverja þýðingu með fyrra sporið en planið fyrir næstu æfingu er allavegana að koma aftur með millihluti (er búin að fjárfesta í nokkrum kubbum, þeir voru alls ekki dýrir, 5 kall stykkið) og viðhalda beygjum og fara að móta einhverja markeringu fyrir hana til að láta mig vita af hlutum í sporinu.

Annars er planið svona að sjá hvert við komumst í þessari vinnu, ég get alveg viðurkennt það að þó mér finnist lyktarvinna virkilega skemmtileg þá er ég alltaf hrifnari af loftlyktinni og þ.a.l. víðavangsleitinni, en það eru ekki beint margir möguleikar fyrir mig með hana hérna í baunalandinu þ.a. hún verður að bíða betri tíma á íslandi. Þangað til höfum við þá sporavinnu, sem er jú líka lyktarvinna og hví ekki að vinna með hana í staðin og sjá hvað við lærum og hversu góðar við getum orðið.

Annars átti ég svosem alltaf líka eftir að setja frétt af hundafimimótinu okkar Dísar hérna inn lika, en þegar maður er farin að halda úti fleiri en einni fréttaveitu þá fara stundum hlutirnir á inn á milli, en ég var búin að setja inn einhverjar línur um mótið og videoin inn á "formlegu heimasíðuna" okkar, fotaburdur.com, þ.a. ég ætla að segja að það sé nóg :)

En annað lítið verkefni hjá okkur þessa dagana líka er að læra "næsepröve" æfinguna. Ég fann bloggsíðu hjá sænskum hundaþjálfara sem er soldið í svipuðum pælingum með þessa æfingu og ég og er búin að vera að skrásetja sína þjálfun með myndböndum og bloggum. Við Dís ætlum svo að herma eftir og nota sömu aðferð og sjá hversu langt við komumst. Fyrsta skrefið er s.s. að læra "nose-touch", s.s. að snerta hluti með nefinu. Núna erum við búnar að taka 3 æfingar með klikker og nammi (ég ætti samt að vera svo miklu rútíneraðari í þjálfun en ég er því ég gríp klikkerinn fram þegar ég á lausan tíma, og ég er ekki nógu dugleg að telja eða skrásetja hvað hún gerir oft rétt og hvað hún klikkar oft). Þriðju æfinguna ætlaði ég reyndar að taka upp, en það klikkaði eitthvað og myndavélin var bara tóm þegar ég kíkti á hana eftir æfinguna. En nose-touch er virkilega auðveld hegðun að kenna með klikker, ég byrjaði á því að bjóða henni flatann lófa og sjá hvað hún gerði, hún byrjaði á því að þefa af honum til að sjá hvort hann væri eitthvað merkilegur þ.a. hegðunin kom frá henni alveg 100% frá upphafi. Núna er hún alveg búin að fatta þetta og snertir lófann hvert sem ég set hann (alveg án skipunar þar sem að ég ætla að hinkra með það að setja skipun á hegðunina þangað til að ég nota hana í eitthvað annað) þ.a. næsta skref er að láta hana halda aðeins lengur út, og svo á eftir því set ég post it miða í lófann. Þetta eru verkefnin okkar þangað til næst ;)