Er Fucked upp !!!
Veit ekki hvað er að en ég er búin að vera með bilaðan hálsríg núna í tvo daga... Ætla að reyna að komast til læknis á morgun, sjáum til hvort það takist ekki. En svona fyrst út í það er farið þá er danska sygesikringskortið mitt loksin komið þ.a. ef ég þarf að nota það þá er ég safe hehe.
En, það er fáránlegt, að það sé hægt að eyða heilum degi, lokaður inni, án þess að hafa nokkur samskipti við nokkra lifandi veru. Ég er búin að liggja upp í sófa í allan dag, of eirðarlaus til að ná að læra af einhverju viti, og að verða búin að horfa á alla fyrstu seríuna af Prison Brake. Mjög gaman. Íbúfen er góður vinur minn í dag.
miðvikudagur, september 24, 2008
sunnudagur, september 21, 2008
föstudagur, september 19, 2008
Mikið rosalega kannast ég við þessa frásögn...
Sagan um Búkollu á Landssýningu 2008
Íslenska kýrin hefur marga sérstaka eigninleika og á sér farsæla sögu og er það fyrir tilstilli hennar að margur landsbúinn hélt lífi í harðindum hér áður og er því mikilvægt að landsbúar allir séu upplýstir um sögu Búkollu svo þjóðin sé um það upplýst að hún er bæði fegurst og afrekamest að þeim kúm sem fæðst hafa allt frá landnámi og nánast mannleg í hugsun og samskiptum við þá aðila sem hana hafa alið og þjálfað.
Ráki heitir maður sem er ólíkur öðrum mönnum að því leiti að hann telur sig bæði gáfaðri og útjónasamari en aðra menn. Eru hæfileikar hans slíkir að mönnum kemur helst í hug miðilsgáfur eða sjónhverfingar þar sem hann hefur endurtekið náð að blekkja heilu þjóðirnar í sömu andránni og þegar honum tekst sem best til nær hann heimspressunni allri. Er það altalað að hann sé ramm göldróttur og stendur mörgu fóki ákveðinn uggur af honum. Ráki þessi fékk nokkuð skyndilega mikla ástúð á kúarækt og þótt hann væri í fullri vinnu sem stjórnandi fyrirtækis sem annaðist viðskipti með gull að deginum til þá titlaði hann sig gjarnan sem kúaræktanda – svo þjóðin sæi hann sem jafninga, einkum eftir að heimspressan hafði fjallað um hann og allar sjónhverfingarnar sem sem almennigur stóð á öndinni yfir, en þannig náði hann betur til þjóðarinnar með blekkingarkrafti sýnum.
Einn daginn að sumarlagi tók Ráki sig til og keypti sér nokkrar kvígur þar sem hann taldi sig framar öðrum hafa hæfileika til að bæta kúastofninn í landinu með hugviti sýnu. Hélt hann gjarnan öllum kvígunum undir sama nautið sem landanum þótti nokkuð skondið, en auðvitað var það út af því að hann sá í þeim kosti sem flestir aðrir sáu ekki sökum greindarskorts og hafði Ráki hina mestu andúð á þessum annars stigs þjóðfélagsþegnum og hvorki heilsaði hann þeim né virti viðlits þó yrt væri á hann. Ein var sú kýr sem hann fékk augastað á eftir að hafa sótt landssýningu kúabænda en hún var bæði fönguleg og með nytjahæstu kúm landsins svo langt aftur að elstu menn myndu. Sú hét Búkolla, var rauð á lit og með hvíta strípu í andliti líkastri blesu á hesti, og var ekki föl þegar Ráki leitaði eftir kaupum á henni í upphafi.
Þar sem Ráki hafði það að aðalstarfi að selja viðskiptabréf sem gáfu kaupendum eignrétt að gull auðlind í útlöndum sá landinn og heimurinn allur fyrir sér mikinn ágóða af gull tekjum og keypti því bréfin óspart og var Ráki reitaður í topp helstu fyrirmanna fyrir vikið í heimspressunni. Fjölmargir kaupendur bréfanna hafa endurtekið reynt að gera sér ferð til að skoða gull námurnar, en þeim hefur gengið erfiðlega að staðfesta tilvist gullsins og hefur sá uggur læðst að einstaka kaupanda að Ráki hafi mögulega náð að blekkja þá og umheim allan með hugviti sýnu og sjónhverfingum og hefur fjöldinn allur lent í gjaldþroti þar sem erfiðlega hefur gengið að koma höndum á gullið.
Ráki sjálfur átti hinsvegar ekki við fjárkort að stríða en það var honum þó lítillega til travala að sá mikli auður sem hann hafði skotið undan og geymdi tryggum fjárhirslum erlendis áttu erfitt með að líta í dagljósið þegar kom að viðskiptum og fóru því greiðslur fyrir nautgripi og jarðir sem hann keypti undir kúastofninn gjarnan fram eftir að tók að rökkva. Eintaka seljendur sættu sig illa við þennan viðskiptamáta, en þeir létu fljótlega undan eftir að Ráki fór að þeim hamförum og hótaði þeim álögum og fangelsisvist í ofaníbót ef þeir streittust á móti, og urðu viðskiptin yfirleitt auðsótt í kjölfarið. Var það mál manna að snilligáfur Ráka í peningamálum væri með ólíknidum ekki síst eftir að í ljós kom að hann náði að kaupa hverja jörðina á fætur annarri og greiða einungis fyrir þær innan við þriðjung af uppsettu verði í dagsljósi – slíkur var galdra- og sjónhverfingamáttur hans og fara ekki allir í föt Ráka í þeim efnum. Almennigi í landinu þótti líka ekki nema sjálfsagt að maður að slíkum virðugleika og völdum ætti ekki annað betur skilið en að fá ívilnanir skattayfirvalda og ætti hann því alls ekki að þurfa greiða skatta af öllum þeim fjármunum sem hann hafði komist yfir ólíkt öðru fólki þar sem þjóðfélagsleg staða hans var langtum ofar en hjá svörtum almúganum í landinu.
Búkollu endaði Ráki á að kaupa háu verði og setti hana straks í sérstaka þjálfun þar sem hann ætlaði að sýna landi og þjóð að í eigu hans væri sú kýr sem fremst stóð bæði að kostum og fegurð. Lét hann gjarnan þýða yfir á erlend tungumál öll skrif og umfjallanir um hann og/eda Búkollu, bæði ensku og þýsku, svo alheimur mundi ekki missa af neinu heldur. Undir niðri var hann jafnframt að undirbúa nettengingu sýna við kúabændur með sem bestum hætti þar sem ljóst var að gull auðlindin var kominn í þrot og að öllum líkindum yrði mokað yfir námurnar á næstu mánuðum með tryggilegum hætti svo enginn annar gæti nýtt neitt úr þeim eftir að Ráki léti loka þeim.
Búkolla reyndist skarpgreind og hófst nú leit að hæfum þjálfara fyrir kúna. Eftir tölvert erfiði fann Ráki sér þjálfara sem hann gat sætt sig við, en sá var nefdur Rauði Refurinn og hafði á sér sérstakt orð fyrir að hafa blekkt stóran hóp kaupenda að nautgripum til margra ára – gekk svo langt að í einni sölunni hafði hann límt júgur undir uxa og selt sem nytjakú og uppgötvuðust prettirnir ekki fyrr en löngu síðar þegar límingar fóru að gefa sig og varð umtalað að hér væri snillingur á ferð. Ráki fann strax fyrir trausti til mannsins og gekk ekki hnífurinn á milli þeirra, enda báðir með mikla og langa reynslu af svikum og prettum og gátu nú keppts um hver hefði betur í þeim efnum. Fljótlega fékk þjálfari Búkullu viðurnefnið, ‘Rauði Refurinn hans Ráka’ og þótti réttnefni þar sem hann ýmist sat eða stóð að tilstilli og fyrirmælum Ráka hverju sinni.
Ráki var jafnframt þeim hæfileikum gæddur að hann þurfti ætíð að hafa betur en keppinautar hans, hvort heldur málin snérust um viðskipti eða kúasýningar. Gekk hann oft svo langt að hann eyddi oft dögum saman í að reyna að eyðileggja fyrir öðrum með öllum mögulegum hætti og beitti þá bæði göldrum og sjónhverfingum til að koma höggi á andstæðinginn til að hann hefði betur. Gekk hann það langt í þessum efnum að ef galdramáttur hans dugði ekki til einn og sér kom hann klækjum sýnum fram með tilbúnum lögsóknum öllum að óvörum. Var það ætíð hans ásetningur að hann þurfti að fá allt, ellegar hætti hann við því ekki mátti það sjást útávið að hann léti í minnipokann fyrir neinum.
Nú bar svo til sumarið 2008 að Landssýning kúabænda var framundan og stefndi Ráki með Búkollu á mótið svo þjóðin gæti betur virt fyrir sér gripinn og áttað sig á öllum þeim kyngiskostum og afburðahæfileikum sem kýrin hafði til að bera. Fékk hann rauða refinn til að sýna kúna enda þaulvanur sýnandi til áratuga. Í forsýningu átti sér það óhapp stað að Búkolla skeit fyrir framan dómpall of var sett niður fyrir vikið og þurti að taka þátt í milliriðli sem hún endaði á að sigra, og þar sem dómarar vildu bæta upp fyrir að hafa sett hana niður fyrir það eitt að skíta við dómpall, fékk hún fyrir sýninguna einkunn í hæstu hæðum.
En nú flæktust málin til muna þar sem rauði refurinn hans Ráka átti nefnilega unga og frekar efnilega mjólkurkýr sjálfur sem hét Kolskör og og hafði tekið stakkaskiptum í þjálfunarbúðum refsins síðustu vikurnar fyrir landssýningu. Skipti ekki sköpum að hún skaut sér inn í úrslitakeppnina í fyrsta sæti, og þar með langtum ofar einkunn Búkollu og þeim sex öðrum kúm sem komust í úrslit. Við þennan árangur hljóp mikið keppniskap í refinn sem hafði verið bældur af undanlátssemi við Ráka, og sótti nú stíft að sýna Kolskör í úrslitakeppninni þar sem sama sýnanda var bannað samkvæmt lögum að sýna meira en eina kýr í úrslitum. Hófust nú háværar deilur og handalögmál milli refsins og Ráka, en sá síðarnefndi hótaði að leggja álög á rauða refinn ef hann skipti ekki um skoðun og sýndi Búkollu í stað Kolskarar. Refurinn sat hinsvegar fastur á sýnu og skipti það engum togum að Ráki reif af honum Búkollu og keyrði með hana í burtu og fékk mann við annan til að keyra heim að fjósi rauða refsins og sækja allar kvígurnar sem hann átti hjá honum. Kastaði hann jafnfram álögum á refinn í sýningunni með þeim hætti að Kolskör baulaði ekki fyrir framan dómpall eins og henni bar til. Allar aðrar kýr í keppninni bauluðu hinsvegar svo undir tók í hlíðum sveitarinnar. Rættust þar með álög Ráka og endaði Kolskör í síðasta sætinu og lýkur þar með sögu Búkollu en landsmönnum skildi það ljóst vera að aldrei hefur önnur eins eins kýr og Búkolla nokkurn tímann fæðst í þessu landi og þó víðar væri leitað.
Höfundur er áhugamaður um kúarækt.
(Þessari sögu var "shamelessly" stolið af netinu, ef höfundur vill láta nafns síns getið þá er bara málið að senda mér línu :Þ)
Íslenska kýrin hefur marga sérstaka eigninleika og á sér farsæla sögu og er það fyrir tilstilli hennar að margur landsbúinn hélt lífi í harðindum hér áður og er því mikilvægt að landsbúar allir séu upplýstir um sögu Búkollu svo þjóðin sé um það upplýst að hún er bæði fegurst og afrekamest að þeim kúm sem fæðst hafa allt frá landnámi og nánast mannleg í hugsun og samskiptum við þá aðila sem hana hafa alið og þjálfað.
Ráki heitir maður sem er ólíkur öðrum mönnum að því leiti að hann telur sig bæði gáfaðri og útjónasamari en aðra menn. Eru hæfileikar hans slíkir að mönnum kemur helst í hug miðilsgáfur eða sjónhverfingar þar sem hann hefur endurtekið náð að blekkja heilu þjóðirnar í sömu andránni og þegar honum tekst sem best til nær hann heimspressunni allri. Er það altalað að hann sé ramm göldróttur og stendur mörgu fóki ákveðinn uggur af honum. Ráki þessi fékk nokkuð skyndilega mikla ástúð á kúarækt og þótt hann væri í fullri vinnu sem stjórnandi fyrirtækis sem annaðist viðskipti með gull að deginum til þá titlaði hann sig gjarnan sem kúaræktanda – svo þjóðin sæi hann sem jafninga, einkum eftir að heimspressan hafði fjallað um hann og allar sjónhverfingarnar sem sem almennigur stóð á öndinni yfir, en þannig náði hann betur til þjóðarinnar með blekkingarkrafti sýnum.
Einn daginn að sumarlagi tók Ráki sig til og keypti sér nokkrar kvígur þar sem hann taldi sig framar öðrum hafa hæfileika til að bæta kúastofninn í landinu með hugviti sýnu. Hélt hann gjarnan öllum kvígunum undir sama nautið sem landanum þótti nokkuð skondið, en auðvitað var það út af því að hann sá í þeim kosti sem flestir aðrir sáu ekki sökum greindarskorts og hafði Ráki hina mestu andúð á þessum annars stigs þjóðfélagsþegnum og hvorki heilsaði hann þeim né virti viðlits þó yrt væri á hann. Ein var sú kýr sem hann fékk augastað á eftir að hafa sótt landssýningu kúabænda en hún var bæði fönguleg og með nytjahæstu kúm landsins svo langt aftur að elstu menn myndu. Sú hét Búkolla, var rauð á lit og með hvíta strípu í andliti líkastri blesu á hesti, og var ekki föl þegar Ráki leitaði eftir kaupum á henni í upphafi.
Þar sem Ráki hafði það að aðalstarfi að selja viðskiptabréf sem gáfu kaupendum eignrétt að gull auðlind í útlöndum sá landinn og heimurinn allur fyrir sér mikinn ágóða af gull tekjum og keypti því bréfin óspart og var Ráki reitaður í topp helstu fyrirmanna fyrir vikið í heimspressunni. Fjölmargir kaupendur bréfanna hafa endurtekið reynt að gera sér ferð til að skoða gull námurnar, en þeim hefur gengið erfiðlega að staðfesta tilvist gullsins og hefur sá uggur læðst að einstaka kaupanda að Ráki hafi mögulega náð að blekkja þá og umheim allan með hugviti sýnu og sjónhverfingum og hefur fjöldinn allur lent í gjaldþroti þar sem erfiðlega hefur gengið að koma höndum á gullið.
Ráki sjálfur átti hinsvegar ekki við fjárkort að stríða en það var honum þó lítillega til travala að sá mikli auður sem hann hafði skotið undan og geymdi tryggum fjárhirslum erlendis áttu erfitt með að líta í dagljósið þegar kom að viðskiptum og fóru því greiðslur fyrir nautgripi og jarðir sem hann keypti undir kúastofninn gjarnan fram eftir að tók að rökkva. Eintaka seljendur sættu sig illa við þennan viðskiptamáta, en þeir létu fljótlega undan eftir að Ráki fór að þeim hamförum og hótaði þeim álögum og fangelsisvist í ofaníbót ef þeir streittust á móti, og urðu viðskiptin yfirleitt auðsótt í kjölfarið. Var það mál manna að snilligáfur Ráka í peningamálum væri með ólíknidum ekki síst eftir að í ljós kom að hann náði að kaupa hverja jörðina á fætur annarri og greiða einungis fyrir þær innan við þriðjung af uppsettu verði í dagsljósi – slíkur var galdra- og sjónhverfingamáttur hans og fara ekki allir í föt Ráka í þeim efnum. Almennigi í landinu þótti líka ekki nema sjálfsagt að maður að slíkum virðugleika og völdum ætti ekki annað betur skilið en að fá ívilnanir skattayfirvalda og ætti hann því alls ekki að þurfa greiða skatta af öllum þeim fjármunum sem hann hafði komist yfir ólíkt öðru fólki þar sem þjóðfélagsleg staða hans var langtum ofar en hjá svörtum almúganum í landinu.
Búkollu endaði Ráki á að kaupa háu verði og setti hana straks í sérstaka þjálfun þar sem hann ætlaði að sýna landi og þjóð að í eigu hans væri sú kýr sem fremst stóð bæði að kostum og fegurð. Lét hann gjarnan þýða yfir á erlend tungumál öll skrif og umfjallanir um hann og/eda Búkollu, bæði ensku og þýsku, svo alheimur mundi ekki missa af neinu heldur. Undir niðri var hann jafnframt að undirbúa nettengingu sýna við kúabændur með sem bestum hætti þar sem ljóst var að gull auðlindin var kominn í þrot og að öllum líkindum yrði mokað yfir námurnar á næstu mánuðum með tryggilegum hætti svo enginn annar gæti nýtt neitt úr þeim eftir að Ráki léti loka þeim.
Búkolla reyndist skarpgreind og hófst nú leit að hæfum þjálfara fyrir kúna. Eftir tölvert erfiði fann Ráki sér þjálfara sem hann gat sætt sig við, en sá var nefdur Rauði Refurinn og hafði á sér sérstakt orð fyrir að hafa blekkt stóran hóp kaupenda að nautgripum til margra ára – gekk svo langt að í einni sölunni hafði hann límt júgur undir uxa og selt sem nytjakú og uppgötvuðust prettirnir ekki fyrr en löngu síðar þegar límingar fóru að gefa sig og varð umtalað að hér væri snillingur á ferð. Ráki fann strax fyrir trausti til mannsins og gekk ekki hnífurinn á milli þeirra, enda báðir með mikla og langa reynslu af svikum og prettum og gátu nú keppts um hver hefði betur í þeim efnum. Fljótlega fékk þjálfari Búkullu viðurnefnið, ‘Rauði Refurinn hans Ráka’ og þótti réttnefni þar sem hann ýmist sat eða stóð að tilstilli og fyrirmælum Ráka hverju sinni.
Ráki var jafnframt þeim hæfileikum gæddur að hann þurfti ætíð að hafa betur en keppinautar hans, hvort heldur málin snérust um viðskipti eða kúasýningar. Gekk hann oft svo langt að hann eyddi oft dögum saman í að reyna að eyðileggja fyrir öðrum með öllum mögulegum hætti og beitti þá bæði göldrum og sjónhverfingum til að koma höggi á andstæðinginn til að hann hefði betur. Gekk hann það langt í þessum efnum að ef galdramáttur hans dugði ekki til einn og sér kom hann klækjum sýnum fram með tilbúnum lögsóknum öllum að óvörum. Var það ætíð hans ásetningur að hann þurfti að fá allt, ellegar hætti hann við því ekki mátti það sjást útávið að hann léti í minnipokann fyrir neinum.
Nú bar svo til sumarið 2008 að Landssýning kúabænda var framundan og stefndi Ráki með Búkollu á mótið svo þjóðin gæti betur virt fyrir sér gripinn og áttað sig á öllum þeim kyngiskostum og afburðahæfileikum sem kýrin hafði til að bera. Fékk hann rauða refinn til að sýna kúna enda þaulvanur sýnandi til áratuga. Í forsýningu átti sér það óhapp stað að Búkolla skeit fyrir framan dómpall of var sett niður fyrir vikið og þurti að taka þátt í milliriðli sem hún endaði á að sigra, og þar sem dómarar vildu bæta upp fyrir að hafa sett hana niður fyrir það eitt að skíta við dómpall, fékk hún fyrir sýninguna einkunn í hæstu hæðum.
En nú flæktust málin til muna þar sem rauði refurinn hans Ráka átti nefnilega unga og frekar efnilega mjólkurkýr sjálfur sem hét Kolskör og og hafði tekið stakkaskiptum í þjálfunarbúðum refsins síðustu vikurnar fyrir landssýningu. Skipti ekki sköpum að hún skaut sér inn í úrslitakeppnina í fyrsta sæti, og þar með langtum ofar einkunn Búkollu og þeim sex öðrum kúm sem komust í úrslit. Við þennan árangur hljóp mikið keppniskap í refinn sem hafði verið bældur af undanlátssemi við Ráka, og sótti nú stíft að sýna Kolskör í úrslitakeppninni þar sem sama sýnanda var bannað samkvæmt lögum að sýna meira en eina kýr í úrslitum. Hófust nú háværar deilur og handalögmál milli refsins og Ráka, en sá síðarnefndi hótaði að leggja álög á rauða refinn ef hann skipti ekki um skoðun og sýndi Búkollu í stað Kolskarar. Refurinn sat hinsvegar fastur á sýnu og skipti það engum togum að Ráki reif af honum Búkollu og keyrði með hana í burtu og fékk mann við annan til að keyra heim að fjósi rauða refsins og sækja allar kvígurnar sem hann átti hjá honum. Kastaði hann jafnfram álögum á refinn í sýningunni með þeim hætti að Kolskör baulaði ekki fyrir framan dómpall eins og henni bar til. Allar aðrar kýr í keppninni bauluðu hinsvegar svo undir tók í hlíðum sveitarinnar. Rættust þar með álög Ráka og endaði Kolskör í síðasta sætinu og lýkur þar með sögu Búkollu en landsmönnum skildi það ljóst vera að aldrei hefur önnur eins eins kýr og Búkolla nokkurn tímann fæðst í þessu landi og þó víðar væri leitað.
Höfundur er áhugamaður um kúarækt.
(Þessari sögu var "shamelessly" stolið af netinu, ef höfundur vill láta nafns síns getið þá er bara málið að senda mér línu :Þ)
miðvikudagur, september 17, 2008
Allt að verða meira íslenskt
Já, veðurfarið hefur örlítið breyst undanfarna daga, og það furðulega er að "minn líkami" tók eftir því á undan mér. Ég sofna fyrr og sef betur fyrst að hitinn er örlítið lægri. Reyndar taka Danirnir þessu soldið furðulega þar sem að ég er alltaf að mæta þeim í dúnúlpum á hjólunum á morgnana :Þ
Isss vantar sko víkingablóðið í þá !
En eins og þið hafið kanski tekið eftir þá kom Valdi minn síðasta fimmtudag og var hjá mér um helgina. Það var náttúrulega bara æðislegt að hafa hann, og sko ekki auðvelt að sleppa honum á flugvellinum.Hann þurfti bókstaflega að hlaupa út í vél því ég hélt honum svo lengi híhí. Við náðum aðeins að bralla eitthvað skemmtilegt, kíktum á Strikið, borðuðum góðan mat, fórum á kaffihús, í Tívolí og hittum Sonju og Friðrik og alls konar skemmtlegt. Hann náði líka að fara í "personal" skoðunarferð um DTU með félaga sínum á meðan ég var í skólanum.
En svo er lífið aftur farið að ganga sinn vanagang hérna í baunalandinu, lítið að frétta svosem. Dóra reyndar var svo snjöll að skella inn myndbandi af Dís, Djass og Púka að leika sér, og hún virðist ætla að hafa þessa sömu dótaþrjósku og Fluga mín.
Enjoy
Isss vantar sko víkingablóðið í þá !
En eins og þið hafið kanski tekið eftir þá kom Valdi minn síðasta fimmtudag og var hjá mér um helgina. Það var náttúrulega bara æðislegt að hafa hann, og sko ekki auðvelt að sleppa honum á flugvellinum.Hann þurfti bókstaflega að hlaupa út í vél því ég hélt honum svo lengi híhí. Við náðum aðeins að bralla eitthvað skemmtilegt, kíktum á Strikið, borðuðum góðan mat, fórum á kaffihús, í Tívolí og hittum Sonju og Friðrik og alls konar skemmtlegt. Hann náði líka að fara í "personal" skoðunarferð um DTU með félaga sínum á meðan ég var í skólanum.
En svo er lífið aftur farið að ganga sinn vanagang hérna í baunalandinu, lítið að frétta svosem. Dóra reyndar var svo snjöll að skella inn myndbandi af Dís, Djass og Púka að leika sér, og hún virðist ætla að hafa þessa sömu dótaþrjósku og Fluga mín.
Enjoy
miðvikudagur, september 10, 2008
Tomorow, tomorow - is only a day away !
Já, Valdi minn kemur á morgun !!!!
Ég hlakka svo mikið til að það er bara rugl !
Annars gengur lífið í baunalandinu sinn vanagang bara, ég finn ekkert fyrir því að það sé að koma haust, enda er ekkert að koma haust hérna. Ekki eins og heima á Íslandi. En það er alveg merkilegt hvað það er mikið sem er öðruvísi hérna úti, setningin "hjemma i Island så..." hljómar ansi oft í hausnum á mér. En það eru alveg ferlega furðulegir hlutir sem ég virðist eiga erfitt með að venjast. Eins og t.d. hitinn, hverjum hefði dottið það í hug að ég myndi nokkurn tíman væla yfir því að það væri of heitt hérna. En, það er eiginlega aðeins of heitt hérna. Ég sakna hins kalda vinds sem blæs stanslaust heima á klakanum. Hérna er veðrið bara milt, alltaf. Ég er búin að blóta þessum hita ófá kvöldin þegar ég get ekki sofnað, því ég veit ekkert betra en að liggja undir heitri sæng, bara rétt andlitið sem nær undan sænginni, og það er KALT í herberginu. En nei, ekki í baunalandinu. Maður ætti kanski að fá sér "airconditioner" til að búa til sinn eigin ísskáp inni... eða kanski bara ekki. Þetta venst allt. En það er hálf spaugilegt að vera ekki lengra en þetta frá Íslandi, og hjóla í skólann á morgnanna og hitamælirinn á leiðinni sýnir 20°C og að hjóla heim að kveldi til og mælirinn sýnir 18°C. Spes !
En já, hjóla, það er náttúrulega það sem maður gerir þegar maður býr hérna. Miklu fleiri hjól t.d. sem er lagt fyrir utan skólann hjá mér heldur en bílar nokkurn tíman. Enda byði ég ekki alveg í kaosið sem kæmi ef allir myndu mæta á bíl, fyrir utan það að það væru hreinlega engin bílastæði, enda skólinn og margar af byggingum hans eldri en sjálfrennireiðin. En þar sem að hjólið hefur hingað til verið það eina sem ég hef getað "dekstrað" þá hefur hjólið mitt fengið svona líka fína meðferð, bretti, böglaberi, bjalla, karfa og standari. Svona fórum við saman til Danmerkur alveg grunlaus um að hjólið væri ekki nógu vel útbúið. Við reyndar lenntum í smá örðugleikum saman síðastliðna viku þar sem að það sprakk á því svona hressilega, en ég er búin að bæta úr því. En þegar ég var að ræða þetta við stelpurnar kom í ljós, að við vorum kolólögleg í kvöldhjólun, því það er víst þannig að lögreglan getur stoppað mann og sektað, fyrir að vera ljóslaus !
Jahá, "hjemme på Island..." þá þekkjum við ekki svona. Þ.a. ég náði að dekstra aðeins meira við hjólið og splæsti í svona fínt ljósasett á það þ.a. núna eigum við að vera fullkomlega lögleg !
En svo var ég að horfa á Næturvaktina í gær, og viti menn, ég og Georg Bjarnfreðarson erum eins... Við erum bæði á hjóli með svona fínum blikkandi ljósum.
En já, það er alveg smá söknuður farinn að láta á sér kræla, sbr. þessir furðulegu hlutir sem maður saknar. Ég bjóst ekki við því að ég ætti eftir að sakna veðursins, kuldans, víðáttunar og náttúrunnar. Hér er jú veður, "kuldi", víðátta af húsum og trjám, og fullt fullt af náttúru. Alls staðar. Ég komst t.d. að því mér til mikilla gleði, að það er HUGE skógur beint fyrir aftan húsið mitt. Þar er m.a. hesthús og "off leash" svæði þ.a. ég á eftir að njóta þess í ræmur að geta farið þangað. Núna vantar bara hundinn ;) En náttúran hérna er mjög spes, því að eplin vaxa á trjánum hérna, í bókstaflegri merkingu, og svo detta þau á jörðina og enginn borðar þau og þau verða bara það rusli og eplagraut. Mér finnst það mjög spes, og eiginlega alveg ferleg sóun að sjá á kollegiinu mínu fullt af eplum á göngustígunum út um allt. En epli, perur og alls konar ávextir og ber vaxa á trjánum hérna án allra vandræða, og detta svo bara á jörðina af því að það borðar þær enginn og fara svo bara í ruslið...
Spes...
"Hjemme på Island så..."
Ég hlakka svo mikið til að það er bara rugl !
Annars gengur lífið í baunalandinu sinn vanagang bara, ég finn ekkert fyrir því að það sé að koma haust, enda er ekkert að koma haust hérna. Ekki eins og heima á Íslandi. En það er alveg merkilegt hvað það er mikið sem er öðruvísi hérna úti, setningin "hjemma i Island så..." hljómar ansi oft í hausnum á mér. En það eru alveg ferlega furðulegir hlutir sem ég virðist eiga erfitt með að venjast. Eins og t.d. hitinn, hverjum hefði dottið það í hug að ég myndi nokkurn tíman væla yfir því að það væri of heitt hérna. En, það er eiginlega aðeins of heitt hérna. Ég sakna hins kalda vinds sem blæs stanslaust heima á klakanum. Hérna er veðrið bara milt, alltaf. Ég er búin að blóta þessum hita ófá kvöldin þegar ég get ekki sofnað, því ég veit ekkert betra en að liggja undir heitri sæng, bara rétt andlitið sem nær undan sænginni, og það er KALT í herberginu. En nei, ekki í baunalandinu. Maður ætti kanski að fá sér "airconditioner" til að búa til sinn eigin ísskáp inni... eða kanski bara ekki. Þetta venst allt. En það er hálf spaugilegt að vera ekki lengra en þetta frá Íslandi, og hjóla í skólann á morgnanna og hitamælirinn á leiðinni sýnir 20°C og að hjóla heim að kveldi til og mælirinn sýnir 18°C. Spes !
En já, hjóla, það er náttúrulega það sem maður gerir þegar maður býr hérna. Miklu fleiri hjól t.d. sem er lagt fyrir utan skólann hjá mér heldur en bílar nokkurn tíman. Enda byði ég ekki alveg í kaosið sem kæmi ef allir myndu mæta á bíl, fyrir utan það að það væru hreinlega engin bílastæði, enda skólinn og margar af byggingum hans eldri en sjálfrennireiðin. En þar sem að hjólið hefur hingað til verið það eina sem ég hef getað "dekstrað" þá hefur hjólið mitt fengið svona líka fína meðferð, bretti, böglaberi, bjalla, karfa og standari. Svona fórum við saman til Danmerkur alveg grunlaus um að hjólið væri ekki nógu vel útbúið. Við reyndar lenntum í smá örðugleikum saman síðastliðna viku þar sem að það sprakk á því svona hressilega, en ég er búin að bæta úr því. En þegar ég var að ræða þetta við stelpurnar kom í ljós, að við vorum kolólögleg í kvöldhjólun, því það er víst þannig að lögreglan getur stoppað mann og sektað, fyrir að vera ljóslaus !
Jahá, "hjemme på Island..." þá þekkjum við ekki svona. Þ.a. ég náði að dekstra aðeins meira við hjólið og splæsti í svona fínt ljósasett á það þ.a. núna eigum við að vera fullkomlega lögleg !
En svo var ég að horfa á Næturvaktina í gær, og viti menn, ég og Georg Bjarnfreðarson erum eins... Við erum bæði á hjóli með svona fínum blikkandi ljósum.
En já, það er alveg smá söknuður farinn að láta á sér kræla, sbr. þessir furðulegu hlutir sem maður saknar. Ég bjóst ekki við því að ég ætti eftir að sakna veðursins, kuldans, víðáttunar og náttúrunnar. Hér er jú veður, "kuldi", víðátta af húsum og trjám, og fullt fullt af náttúru. Alls staðar. Ég komst t.d. að því mér til mikilla gleði, að það er HUGE skógur beint fyrir aftan húsið mitt. Þar er m.a. hesthús og "off leash" svæði þ.a. ég á eftir að njóta þess í ræmur að geta farið þangað. Núna vantar bara hundinn ;) En náttúran hérna er mjög spes, því að eplin vaxa á trjánum hérna, í bókstaflegri merkingu, og svo detta þau á jörðina og enginn borðar þau og þau verða bara það rusli og eplagraut. Mér finnst það mjög spes, og eiginlega alveg ferleg sóun að sjá á kollegiinu mínu fullt af eplum á göngustígunum út um allt. En epli, perur og alls konar ávextir og ber vaxa á trjánum hérna án allra vandræða, og detta svo bara á jörðina af því að það borðar þær enginn og fara svo bara í ruslið...
Spes...
"Hjemme på Island så..."
sunnudagur, september 07, 2008
Silja in the City
Ég er búin að eiga alveg svona Carrie Bradshaw moment. Ég fór á Rusfest á föstudaginn. Byrjaði á því að fara í "fyrirpartý" þar sem var heimatilbúinn matur og fínerí, dönsk tónlist og fullir danir, mjög spes upplyfun. Kannaðist í heildina við 5 lög sem voru spiluð :Þ
Svo þegar leið á kvöldið lá leiðin á Rusfest ballið sem var haldið í skólanum, tókum 2 strætóa og löbbuðum smá spotta, nema hvað að á göngunni þá tók ég eftir því að ég hafði einhvern veginn brotið hælinn á skónum mínum. Það var algjört Buzzkill fyrir kvöldið og varð til þess að ég fór heim fyrr en ég hafði ætlað, því það var svaka stuð á ballinu. Þ.a. ég labbaði niður á lestarstöð, á táslunum, með skóna mína í hendinni, tók síðustu lestina heim og svo leigubíl síðasta spottann af því að ég missti af síðasta strætóinum.
Algjört Carrie moment !
Svo þegar leið á kvöldið lá leiðin á Rusfest ballið sem var haldið í skólanum, tókum 2 strætóa og löbbuðum smá spotta, nema hvað að á göngunni þá tók ég eftir því að ég hafði einhvern veginn brotið hælinn á skónum mínum. Það var algjört Buzzkill fyrir kvöldið og varð til þess að ég fór heim fyrr en ég hafði ætlað, því það var svaka stuð á ballinu. Þ.a. ég labbaði niður á lestarstöð, á táslunum, með skóna mína í hendinni, tók síðustu lestina heim og svo leigubíl síðasta spottann af því að ég missti af síðasta strætóinum.
Algjört Carrie moment !
miðvikudagur, september 03, 2008
Þörf á gluggatjöldum
Já, ég er búin að komast að því að það er í alvörunni þörf á því að vera með gluggatjöld þegar maður býr á jarðhæð og göngustígur liggur framhjá íbúðinni hjá manni. Um daginn var ég með gluggagjægir sem lá í leini og ég vissi ekki að jólasveinarnir væru komnir til byggða.
En núna eru komnar upp bráðabirgðagardínur þ.a. þeim málum er reddað í bili :)
Íbúðin er orðin bara ansi fín, komin með húsgögn og allt, en þið getið séð myndir af henni - before and after - inn í myndaalbúminu mínu.
En það er sko saga á bakvið þennan forláta sófa sem ég keypti. Ég fór í IKEA um daginn, til að versla svona helstu nauðsynjar eins og glös, diska og þess háttar. Við Valdi vorum búin að ákveða hvaða sófa okkur langaði í og ég fór voða vongóð í búðina að skoða hann hérna úti. Ég var búin að spyrjast fyrir um hann en hann var ekki til þ.a. ég ákvað að halda heim á leið, enda klukkan orðinn margt og ég hafði engann með mér til að hjálpa mér við innkaupin. Svo var ég að rölta framhjá "B-vöru" horninu í IKEA, og viti menn, þarna var sófinn minn, á svona líka góðu verði, réttur litur og allt ! Þannig að ég gat ekki sleppt honum og fékk kall til að hjálpa mér að setja hann á kerrur (nánar tiltekið tvær kerrur) eftir að ég var búin að spyrja "hvað væri að honum". Það var ekkert merkilegra að honum en að hann hafði víst verið settur saman úr vitlausum skrúfum...
En svo þegar ég kom á kassann, með mínar þrjár kerrur og var að róta í töskunni minni að leita að veskinu mínu og það var ekki þarna !
Ég þurfti semsagt að skilja dótið mitt eftir, hjóla heim hið snarasta og svo til baka strax til að borga fyrir sófann minn (sem enginn annar átti að fá að kaupa !!!) og hjóla svo aftur heim þegar ég var búin að dröslast með mínar þrjár kerrur í gegnum búðina, borga á kassanum og dröslast með kerrurnar út í horn til að láta senda þetta allt heim.
Þ.a. ég sef ekki lengur á vindsæng, ég get actually eldað heima hjá mér og ég er komin með ljós.
Gæludýraleysið er að fara með mig, liggur við að ég sé farin að íhuga að "ræna" einhverjum af öllum þessum óteljandi köttum sem flakka hérna um Kollegieið bara til að hafa eitthvað annað hérna inni hjá mér. Þ.a. ég fór í Zoozity með Guðríði um daginn (eins og sjá má í myndasafninu) og það var bara gaman, enda búðin eins og dýragarður. Þarna var fullt af allskonar dýrum og furðulegustu dýrum sem maður gæti haldið sem gæludýr s.s. dvergsilkiapa og íkorna og ég veit ekki hvað og hvað. Ég var vopnuð myndavélinni minni og tók eins mikið af myndum og ég þorði þar sem að það var fullt af skiltum út um alla búð sem sögðu að það væri bannað að taka myndir. En hvað tekur maður nú svosem mark á því :Þ
Það eina sem var ekki skemmtilegt við Zoozity heimsóknina var lyktin, því já, því miður, þá var ekkert sérstaklega góð lykt þarna inni. Eiginlega hef ég aldrei farið inn í dýrabúð áður þar sem var svona mikil lykt en það gæti svosem vel verið að maður sé allt of góðu vanur að heiman.
En endilega grúskið aðeins í myndaalbúminu, allavegana svona þangað til næst
En núna eru komnar upp bráðabirgðagardínur þ.a. þeim málum er reddað í bili :)
Íbúðin er orðin bara ansi fín, komin með húsgögn og allt, en þið getið séð myndir af henni - before and after - inn í myndaalbúminu mínu.
En það er sko saga á bakvið þennan forláta sófa sem ég keypti. Ég fór í IKEA um daginn, til að versla svona helstu nauðsynjar eins og glös, diska og þess háttar. Við Valdi vorum búin að ákveða hvaða sófa okkur langaði í og ég fór voða vongóð í búðina að skoða hann hérna úti. Ég var búin að spyrjast fyrir um hann en hann var ekki til þ.a. ég ákvað að halda heim á leið, enda klukkan orðinn margt og ég hafði engann með mér til að hjálpa mér við innkaupin. Svo var ég að rölta framhjá "B-vöru" horninu í IKEA, og viti menn, þarna var sófinn minn, á svona líka góðu verði, réttur litur og allt ! Þannig að ég gat ekki sleppt honum og fékk kall til að hjálpa mér að setja hann á kerrur (nánar tiltekið tvær kerrur) eftir að ég var búin að spyrja "hvað væri að honum". Það var ekkert merkilegra að honum en að hann hafði víst verið settur saman úr vitlausum skrúfum...
En svo þegar ég kom á kassann, með mínar þrjár kerrur og var að róta í töskunni minni að leita að veskinu mínu og það var ekki þarna !
Ég þurfti semsagt að skilja dótið mitt eftir, hjóla heim hið snarasta og svo til baka strax til að borga fyrir sófann minn (sem enginn annar átti að fá að kaupa !!!) og hjóla svo aftur heim þegar ég var búin að dröslast með mínar þrjár kerrur í gegnum búðina, borga á kassanum og dröslast með kerrurnar út í horn til að láta senda þetta allt heim.
Þ.a. ég sef ekki lengur á vindsæng, ég get actually eldað heima hjá mér og ég er komin með ljós.
Gæludýraleysið er að fara með mig, liggur við að ég sé farin að íhuga að "ræna" einhverjum af öllum þessum óteljandi köttum sem flakka hérna um Kollegieið bara til að hafa eitthvað annað hérna inni hjá mér. Þ.a. ég fór í Zoozity með Guðríði um daginn (eins og sjá má í myndasafninu) og það var bara gaman, enda búðin eins og dýragarður. Þarna var fullt af allskonar dýrum og furðulegustu dýrum sem maður gæti haldið sem gæludýr s.s. dvergsilkiapa og íkorna og ég veit ekki hvað og hvað. Ég var vopnuð myndavélinni minni og tók eins mikið af myndum og ég þorði þar sem að það var fullt af skiltum út um alla búð sem sögðu að það væri bannað að taka myndir. En hvað tekur maður nú svosem mark á því :Þ
Það eina sem var ekki skemmtilegt við Zoozity heimsóknina var lyktin, því já, því miður, þá var ekkert sérstaklega góð lykt þarna inni. Eiginlega hef ég aldrei farið inn í dýrabúð áður þar sem var svona mikil lykt en það gæti svosem vel verið að maður sé allt of góðu vanur að heiman.
En endilega grúskið aðeins í myndaalbúminu, allavegana svona þangað til næst
Gerast áskrifandi að:
Færslur (Atom)
