Hún er algjört yndi þessi tík, kom til mín með flugi á föstudagskvöldinu og var hjá mér um helgina, Fluga var ekki endilega fullkomlega sátt en þær báru fulla virðingu fyrir hvor annari. Allavegana þá renndi Silla við hérna á sunnudagsmorguninn og kippti okkur Urði upp og við brunuðum áleiðis upp í Ölfushöllina.
Fyrst inn var Syrpa hennar Sillu í hvolpaflokki, Skráma systir hennar var sýnd líka og þær stóðu sig svo vel stöllurnar, heyrðist ekki bofs í þeim allan tímann ! Syrpa var í öðru sæti og Skráma í fjórða, flott það.
Svo var næst inn Surtur og Séra Sómi í opnum flokki rökkum. Silla fór með Surt og ég með Sóma. Í opna flokkinum voru alls 3 svartir rakkar, því Týri pabbi þeirra var þar líka. Sómi hefði alveg getað hagað sér betur, en það heyrðist ekki bofs í honum, bara svona lágt urr því hann langaði að borða alla karlhundana í hringnum. Taumurinn hans hefði líka getað verið betri því þegar ég kom svo að lokum út úr hringnum var ég með tvær blöðrur á puttunum eftir hann...
En hann var samt bara sætur, og kom mér mikið á óvart því Silla fór með Surt, dómarinn var ekki alveg nógu ánægð með hann og hann fékk aðra einkun, og svo Týri líka þ.a. þegar röðin var komin að mér að fara með Sóma þá gerði ég fastlega ráð fyrir því að fá aðra einkun, en viti menn, haldiði að hann hafi ekki knúsað dómarann aðeins og brætt hann hressilega og stóð uppi með rauðan borða fyrir vikið !!! Við náðum reyndar ekki sæti, en það kom mér svosem ekkert á óvart því gæðin á hundunum þarna voru mjög há, mikið af fallegum karlhundum. Svo þegar út úr hringnum var komið tók ég við Urði litlu skellibjöllu. Hún saknaði mömmu sinnar aðeins en við náðum að bæta úr því, en svo þegar við biðum eftir því að fara inn í hringinn þá fannst henni þetta allt saman engan veginn nógu spennandi, og skottið lak ALLTAF niður þegar hún stóð kyrr. Í þokkabót var hún alveg feldlaus, nema bara á buxunum og skottinu, annars staðar var enginn undirfeldur ! Því fórum við inn í hringinn og gerðum ekki ráð fyrir miklu. Þegar kom að okkur að fara fyrir dómarann byrjar Urður auðvitað á því að knúsa hana almennilega, svo skoðar hún hana á hreyfingu, skoðar tennur, mælir hæð og þegar hún ætlar að skoða feldinn hendir Urður sér á bakið fyrir klór, og dómaranum fannst það nú bara fyndið og sætt. Svo þegar við vorum að stilla okkur upp gat hún auðvitað aldrei haldið skottinu uppi...
En viti menn, haldiði a hún hafi ekki líka fengið rauðan borða og þessa líka fínu umsögn, þar sem dómarinn m.a.s. tók fram að hún hefði gott skott ! Svo endaði sýningin á því að hálfbróðir Urðar, hann Kersins Orri kom, sá og sigraði og stóð uppi sem besti hundur sýningar ! Til hamingju með það Linda.
Virkilega fallegur hundur hér á ferð !
Og svo tók venjulega lífið við, skóli og nám, og flensa, því núna sit ég heima að drepast úr kvefi og að fara í fyrsta boot camp tímann á eftir...
I hope I will survive
Engin ummæli:
Skrifa ummæli