Snjórinn farinn...

Og allt orðið skítugt !

Hafið þið tekið eftir því hvernig það kemur ekkert nema sandur, skítur og drasl undan snjónum þegar hann bráðnar. Það verður allt einhvernveginn bara skítugt þegar snjórinn fer, kalt, blautt og skítugt. Ég væri reyndar ekkert ósátt við það að það kæmi ekki meiri snjór, allavegana í bænum. Má alveg vera snjór í fjöllunum. En meðan þessi snjór var þá var færðin góð, útreiðarfærðin æðisleg (nema hvað ég komst ekkert á bak til að njóta hennar :S) og ekkert nema gott um þann snjó að segja. Reyndar varð hann ansi kaldur þegar ég fór austur um daginn að kíkja á hrossin, klippa hófa og svona, enda ekkert nema bara gerðið til að halda hrossunum og engin járningaraðstaða, en maður harkaði það nú bara af sér, snyrti hófana á hestunum mínum sem leika sér úti í haganum á meðan ég sit hérna að læra. Mikið hlakka ég rosalega til að geta tekið inn, það er alveg ótrúlegt hvað ég sakna hrossanna minna, þó það sé nú alls ekki svo langt síðan við slepptum (ég reyndar sleppti öllu mínu í júní/júlí en kallinn var með hross inni fram í september og ég fór nú bara á bak með honum). En nú er mig farið að klæja í fingurnar að ná í það sem ég ætla að vinna í í vetur, það sem ég er búin að hugsa út hvernig maður á að þjálfa og svona. Svo er náttúrulega ekki verra að maður mun (þegar það er tilbúið) taka inn í stórglæsilegt hesthús, sem er nú ekki með neitt slakri innihirðingaraðstöðu fyrir mig :D

Svo gerðist ég nú svo djörf að skrá mig á járningarnámskeið, mig langar soldið að læra almennilega að járna (eða allavegana að læra meira um járningar) svo ég geti hugsað um mín hross bara sjálf og kanski tekið eitthvað fyrir aðra í og með (er ágætis uppgrip fyrir fátæka námsmenn). Svo fer að líða að sýningu, skráningarfrestur rennur út næsta föstudag, og planið í dag er allavegana þannig að ég fer með Gyðju hennar Möggu, við fórum saman á sýningarþjálfun síðasta sunnudag og hún stóð sig með stakri príði, var ofsalega dugleg þ.a. þarna er ég kanski komin með sýningarhundinn minn. Eitt af því sem ég sakna við Sófus er að án hans þá hef ég engan hund til að "vera með" og "vera sýnileg" á sýningum. Ég var náttúrulega búin að þjálfa hann nokkuð vel (þó ég segi sjálf frá) og hann hafði góðan vilja til að vinna með mér og vinna fyrir mig, en eftir að hann fór þá hafði ég engann. Reyndar var ég náttúrulega með yndið mitt hana Töru (springer spaniel) og okkur hafði nú gengið ansi vel (tvö meistarastig, eitt CACIB og BIG 3, á bara þremur sýningum) enda ekkert skrítið því hún var stórfalleg. En því miður lést hún af slysförum, og það lítur ekki út fyrir að hægt verði að sýna afkvæmin hennar þ.a. það fellur um sjálft sig. En vonandi náum við Gyðja að verða góðar og náum þá kanski einhverjum árangri á sýningum, því áhuginn á boxer hérna heima hefur aukist gríðarlega og virkilega mikið orðið til af góðum hundum.

Annars er hundafimin byrjuð aftur, og áhuginn hjá Flugu minnkar aldrei á henni. Við í deildinni stefnum á að vera með mót á sýningarhelginni, inn í Víðidalshöllinni, svona til að gera íþróttina aðeins sýnilegri, og sýna stærri hóp áhorfenda hvernig alvöru hundafimi er, ekkert sýningarneitt, bara tímataka, dómari, hraði, spenna og góðir hundar. Vonandi verða fullt af áhorfendum, svaka stemming og bara gaman !